De gebarsten thuiswerkbubbel

Sinds het voorjaar ben ik een thuiswerkende trainee van Richting Zuid. Dat voorjaar lijkt ondertussen minstens vijf lichtjaren geleden te zijn. Ik heb me sinds die tijd voorgehouden dat het thuiswerken niet zo erg is. We kunnen er namelijk niks aan veranderen. Obviously. Als ik eerlijk ben doet het thuiswerken wel wat met me. Ik herkende vanmorgen zelfs de eerste kraaienpoten in mijn gezicht. Coincidence? Ik denk het niet.

Het thuiswerken zou een enerverende tijd worden, had ik mezelf voorgenomen. Ik zou nauw in contact blijven met mijn collega’s omdat mijn inhoudelijke opdracht bij een partnerorganisatie ‘gewoon’ doorloopt. Ook zou ik meer gaan sporten, mijn gitaar afstoffen en eindelijk die cursus Fins afmaken. Ik stelde me in mijn hoofd voor dat ik door de thuiswerktijd zou dansen als een soort Sneeuwwitje. Deze sprookjes-achtige bubbel barstte vrij snel.

Ik woon op dertig vierkante meter. Die dertig vierkante meter deel ik met mijn konijn en kitten. Binnen diezelfde dertig vierkante meter heb ik op een creatieve manier mijn thuiswerk plek weten in te richten. Al snel merkte ik dat mijn kitten nergens anders wilde slapen dan op de warme toetsen van mijn laptop. Dat resulteerde erin dat tijdens een hevige strijd om mijn laptop het scherm brak. Tot ik een nieuwe had besteld, kon ik dus niet meer thuiswerken. Mijn kitten draagt sindsdien de nickname ‘Terror Japie’.

Wat het nauwe contact met mijn collega’s betreft: dat blijkt ingewikkelder te zijn dan gedacht. Iedereen probeert er het beste van te maken, maar communicatie is moeilijk als je niet binnen twee meter afstand van elkaar staat. Je kunt bijvoorbeeld geen non-verbale communicatie zien. Dat kan ervoor zorgen dat een compliment aan je beste collega wordt geïnterpreteerd als feedback waar iemand helemaal niet op zit te wachten. Mijn medetrainees en ik organiseren daarentegen nog steeds dagen waarop we virtueel samenwerken of een kopje koffie drinken. Ook hebben we online trainingsdagen. Dat vermindert mijn kraaienpoten enigzins.

Met de spetters van mijn gebarsten bubbel om me heen denk ik nog steeds terug aan het sprookje van fysieke trainingsdagen en werkbezoeken die vanuit het traineeship georganiseerd werden. Ondertussen draait mijn koffiezetapparaat overuren en heeft mijn kitten een eigen laptop gekregen.  Dan blijft hij van die van mij af en kan ik nog even door met thuiswerken.